شایـــد از همــه چـیز بــُـریـده

شایـــد خـسـتـــه َس !

شایـــد خنده رو لباشـه،تا غم تو سینه ش دیده نـشــه !

گفتم: خدای من دقایقی بود در زندگانیم که هوس میکردم سر 

گفتم: پس چرا راضی شدی من برای آنهمه دلتنگی اینگونه زار بگریم؟

گفت: عزیزتر از هر چه هست اشک تنها قطره ای است که قبل از

آنکه فرود آید عروج می کند. اشکهایت به پروردگار رسید و او آنها را

یکی یکی بر زنگارهای روحت ریخت تا باز هم از جنس نور باشی و

از احوال آسمان. زیرا تنها اینگونه میشود تا همیشه شاد بود.

گفتم: آخر ان چه سنگ بزرگی بود که بر سر راهم گذاشتی؟

گفت: بارها صدایت کردم و آرام گفتم از این راه نرو که به

جایی نمیرسی و اما تو هرگزگوش نکردی و آن سنگ بزرگ

فریاد پروردگار بود که:

عزیزتر از هر چه هست از این راه نرو که به ناکجا آباد هم

نخواهی رسید.

گفتم: پس چرا آنهمه درد در دلم انباشتی؟

گفت: روزیت دادم تا صدایم کنی چیزی نگفتی...

پناهت دادم تاصدایم کنی چیزی نگفتی...

آخرتو بنده من چاره ای نبود جز نزول درد...

و تنها اینگونه شد که تو صدایم کردی.

گفتم:پس چرا همان باراول که صدایت کردم درد را ازدلم نراندی؟

گفت: اول بار که گفتی خدا...من آنچنان به شوق آمدم که حیفم

آمد بار دگر خدای تو را نشنوم. تو باز گفتی خدا و من مشتاق تر

برای شنیدن خدایی دیگر...

من میدانستم که تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار

نمی کنی و گرنه همان باراول دردت را دوا میکردم.

گفتم: ای مهربان ترین مهربان دوست دارمت.

گفت:عزیزتر از هر چه هست دوست تر دارمت.